Ένας Φρουρός εξομολογείται

[EKATH]

Με λένε Μα και στους αιώνες ταξίδεψα με διάφορα ονόματα. Είμαι αθάνατη, μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν κάποιοι που μοιράζονται την αγάπη μου για τη Ζωή. Έχω περπατήσει καμαρωτά σε όλες τις ηπείρους αυτού του πλανήτη, έχοντας με τα χρόνια διαφορετική αντιμετώπιση. Στην Αφρική με λάτρεψαν ως θεά, στην Ευρώπη έχτισαν μοναστήρι στο όνομά μου για να με ευχαριστήσουν, ενώ στην Ασία με κυνηγούν και σκοτώνουν τα παιδιά μου. Αλλά έτσι είναι η εξέλιξη των ανθρώπων, ενώ λένε ότι φοβούνται το θάνατο, στην πραγματικότητα φοβούνται τη ζωή. Και ό,τι έχει ζωή ή αντιπροσωπεύει τη Ζωή, θεωρείται μίασμα και πρέπει να εξοντωθεί με κάθε τρόπο. Έτσι έμαθα να κρύβομαι και να περπατώ πάντα με το βλέμμα και τη στάση του κυνηγού, προσπαθώντας να ζήσω και να αναθρέψω τα παιδιά μου, μακριά σας. Άλλωστε δεν μου αφήσατε και πολλές επιλογές. Οι κρυψώνες μου και η Φύση γύρω μου εξαφανίζονται κάθε μέρα, και στη θέση τους φυτρώνουν διάφορα πανήψυλα τσιμεντένια εκτρώματα που θα στεγάσουν πολλούς από τους κομπλεξικούς και υποχόνδριους αυτού του πλανήτη. Και μη τολμήσει φυσικά κανένας να προσπαθήσει να με προστατέψει ή να σεβαστεί την επιθυμία μου να ζήσω. Όχι, αυτόν θα τον κάψετε στην πυρά, όπως κάνατε και παλαιότερα. Θυμάστε; Ήταν τότε που η Φύση πήρε το μέρος μου και αποδεκατιστήκατε από την πανούκλα. Ίσως τελικά να σας άξιζε.
Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα επιζήσω σε αυτές τις άθλιες πόλεις σας ή τα χωριά σας. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέχω τη βλακεία σας και την υποχονδρίασή σας. Δεν ξέρω καν αν θα επιζήσουν τα παιδιά μου. Ίσως τελικά σας αξίζει να ξαναζήσετε την καταστροφή. Ίσως τελικά να αξίζει οι μάνες να κλάψουν τα παιδιά τους, όπως τα κλαίω εγώ κάθε φορά που τα πετάτε στα σκουπίδια, που τα δηλητηριάζετε, που τους στερείτε την τροφή ή τα κλωτσάτε αλύπητα. Ίσως τελικά να ήρθε η ώρα που η Φύση θα ξαναπάρει τα ηνία στα χέρια της και τότε θα αρχίσω να περπατώ καμαρωτά στα μονοπάτια του γαλαξία, με τα μάτια μου να κοιτούν προς τις γειτονιές που πια δεν θα υπάρχουν. Άλλωστε εγώ είμαι αθάνατη, εσείς όμως δεν θα γευτείτε ποτέ αυτή την τιμή. Ίσως τελικά να ήρθε η ώρα να απολαύσετε όσα κάνετε κάθε στιγμή.