Al Vi Ne Al

[Μηλινόη]

Η δικαιοσύνη είναι η ιδιότης του δικαίου, με την ίδια έννοια που η σωφροσύνη η ιδιότης του σώφρονος, η νοημοσύνη του νοήμονος και τα λοιπά. Ως ανθρώπινη έννοια είναι ατελής και άλλοτε αναλογεί και άλλοτε όχι πρός την θεϊκή έννοια-ιδανικό της Δίκης. Ή της Θέμιδος (απ΄όπου προέρχεται η λέξη "θεμιτό"). Είδες πόσο έντεχνα έχει γίνει η μετακίνηση από την ανώτερη και αναλλοίωτη Ιδέα προς όχι και τόσο σταθερές αξίες;

Πάρε κι ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο.

Στην σημερινή κατάταξη των Ορφικών Ύμνων έχουνε κι έναν ύμνο μέσα που τιτλοφορείται "εις Δικαιοσύνη". Πράγμα πάρα πολύ αταίριαστο διότι όλοι οι άλλοι 87 ύμνοι είναι ονομαστικοί και αναφέρονται σε Θεό ή Δαίμονα, συγκεκριμένα. Αυτός ο ύμνος είναι ο μόνος που αναφέρεται σε αφηρημένη ιδιότητα και όχι σε όνομα θείου όντος τινός (Δίκη, Ειρήνη και Ευνομία λέγονται οι κόρες της Θέμιδος και του Διος, δεν υπάρχει όνομα Δικαιοσύνη πουθενά στην μυθολογία). Αρκετά περίεργο από μόνο του αυτό αλλά συμπτωματικώς (*αθώο χαμόγελο*) συμβαίνει να υπάρχει ένας ακόμη ύμνος του Άρεως -αυθεντικά ορφικός στο ύφος όπως παρατηρούν όλοι οι εκδότες- που δεν συμπεριλαμβάνεται στις εκδόσεις των Ορφικών διότι... δεν ξέρουμε διότι για να πω την αλήθεια... Ουδείς εκδότης δεν το εξηγεί αυτό παραδόξως, ούτε και αναφέρει τον ύμνο που συνήθως συμπεριλαμβάνεται στις εκδόσεις των Ομηρικών ύμνων (με την αντίστοιχη υποσημείωση ότι είναι ορφικού ύφους και τέλος - καλά αφού είναι ορφικού ύφους τι δουλειά έχει στους ομηρικούς κύριοι;). Αν πάλι συμπεριλαμβανόταν, τότε οι Ορφικοί ύμνοι αρχικώς θα κατέληγαν 89 τον αριθμό, και θα χτυπούσε κάπως ο παράταιρος ύμνος τραβώντας την προσοχή. Και τότε θα έπρεπε ο παράταιρος να φύγει αφού συσχετίζονται συνήθως οι 88 ορφικοί με τους 88 γνωστούς αστερισμούς της αρχαιότητος...

ΥΓ: Στον δεύτερο ορφικό του Άρεως, ο Άρης αποκαλείται "συνάρωγος Θέμιδος".

[graff]

Είδες πόσο έντεχνα έχει γίνει η μετακίνηση από την ανώτερη και αναλλοίωτη Ιδέα προς όχι και τόσο σταθερές αξίες;

Αυτό που γράφεις θα πει ότι κάπου κάποτε όλα ήτανε τέλεια. και αυτό δεν συνέβη ποτέ. Η ανθρώπινη φύση πάντα είχε σύγκρουση με το θάνατό της. Το φυσικό δίκαιο πάντα το πολεμούσαμε και γιαυτό πάμε στην παρακμή. Από μοναχοί μας. Δε μας μετακίνησε κανένας.

[Μηλινόη]

Το άγαλμα-σύμβολο της Θεάς Δίκης φτιαχνόταν πάντα με ανοιχτά τα μάτια (ουτε πανί ούτε τίποτε - θα θυμόσαστε τον "πανδερκές οφθαλμό" της Δίκης, που όλα τα βλέπει), ενώ "εξ αίφνης" άλλαξε τους τελευταίους αιώνες σε ένα από τα πλέον ουσιώδη και σημαντικά του γνωρίσματα. Δεν είναι μετακίνηση αυτό; Και με ενδιαφέροντες συμβολισμούς - αλλά και συνέπειες... Δεν υπήρξε μία αντίστοιχη μετακίνηση στο ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο από την κατ' αναλογία κρίση (εξατομικευμένη), στην ισοπεδωτική κρίση ομοίως για όλους (ομογενοποιημένη);

[graff]

Για την εικόνα του συμβολισμού ναι, αλλά η δικαιοσύνη πάντα από τους ισχυρούς εφαρμοζόταν προς τους ανίσχυρους. Η ανισότητα υπήρχε από πάντα. Και αν το άγαλμα... "έβλεπε" αυτοί που εξουσίαζαν όχι.

[Μηλινόη]

Μα δεν είναι το ζήτημα αυτό. Ασχέτως από την εκάστοτη έξουσία οι άνθρωποι παντοτε -οι περισσότεροι τουλάχιστον- είχαν μια εγγενή αντίληψη του δικαίου με την γενικότερη έννοια, την θεϊκότερη αν θες. Είτε μιλήσουμε για συλλογικό ασυνείδητο είτε για αρχέτυπα είτε για άλλου είδους δυνάμεις, η πίστη σε αυτό το ιδιαίτερο ιδανικό υπήρχε από πάντα. Και συχνά ακόμη και σήμερα λέμε για όσους πράττουν μεγάλο άδικο ότι θα το βρουν μπροστά τους. Όπως και πολλοί πιστεύουν ότι οι συνέπειες των πράξεων αδίκων ή δικαίων γυρνούνε πίσω πολλαπλές. Μπορεί να μην είναι "επιστημονική" αρχή αυτή αλλά ανάγεται σε εποχές που ο κόσμος είχε ακόμη την... μαγεία του... *μυστηριώδες χαμόγελο*

Εν τούτοις τέτοιες παραποιήσεις συμβόλων δείχνουν σάν να θέλουν να επηρεάσουν όχι την εκάστοτε εξουσία (που άλλωστε πάντα είχε τα μέσα να "αποφασίζει" τι "δίκαιο" και τι όχι...) αλλά την αρχετυπική συλλογική συνείδηση περί της του Δικαίου εννοίας, στα βαθύτερα όνειρα των ανθρώπων. Κι αυτό είναι εντελώς άλλο πράγμα, δεν βρίσκεις;

[graff]

Εν τούτοις τέτοιες παραποιήσεις συμβόλων δείχνουν σάν να θέλουν να επηρεάσουν όχι την εκάστοτε εξουσία (που άλλωστε πάντα είχε τα μέσα να "αποφασίζει" τι "δίκαιο" και τι όχι...) αλλά την αρχετυπική συλλογική συνείδηση περί της του Δικαίου εννοίας, στα βαθύτερα όνειρα των ανθρώπων. Κι αυτό είναι εντελώς άλλο πράγμα, δεν βρίσκεις;

Συνφωνώ και γω σε αυτά που γράφεις, έτσι είναι βέβαια. Αλλά γιατί νομίζεις ότι υπάρχει σχέδιο πίσω από αυτό; Τάση υπάρχει αλλά "σχέδιο" δεν το πιστεύω. Γιατί τότε θα είχαμε να κάνουμε με συνομοσία πλασμάτων και όχι ανθρώπων που ζουν χιλιάδες χρόνια. Και δεν ξέρομε να υπάρχουνε τέτοια.

[Μηλινόη]

Όχι σχέδιο, κάθε άλλο. Συνήθως όσοι δονούνται σε μία χ πραγματικότητα τείνουν να δρούν με παρόμοιο τρόπο. Στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει ότι όσοι, για κάποιους λόγους που δεν θα αναλύσουμε εδώ, ενοχλούνται από την του Δικαίου έννοια ακουσίως κινούνται προς την κατεύθυνση της προωθήσεως κάποιου άλλου 'υποκατάστατου΄που δεν το αισθάνονται ενοχλητικό...

[DarkMoon]

Κάπως έτσι πρέπει να αναλύεται και ο πόλεμος Φλόγας-Πάγου. Προφανώς ούτε και εκεί υπάρχουν συνωμοσίες και φράξιες, αλλά άνθρωποι που, μοιραζόμενοι την κοινή αντίληψη για την εξέλιξη της ζωής, δρουν με τον ίδιο... "τροπισμό".