Γαλλική ΕΦ

[Κουνούπι]

Μελετώντας πρόσφατα τη Γαλλική Επανάσταση, έπεσα πάνω σ' αυτήν την καταπληκτική μελλοντολογική δήλωση του Lucien Bonaparte (νεότερος αδερφός του Ναπολέοντα, με πολιτική καριέρα). Βρισκόμαστε στο 1800 ή έτος VIII, σύμφωνα με το Επαναστατικό Ημερολόγιο:

"Οι διαταγές θα ρέουν σαν αστραπή (like a flash of electricity) από κάποιο κεντρικό σημείο ως το πιο απομακρυσμένο διαμέρισμα της χώρας, εξασφαλίζοντας γρήγορη και αποτελεσματική εκτέλεση της πολιτικής".

Θυμίζω ότι τότε δεν υπήρχε ούτε τηλέγραφος ούτε σιδηρόδρομος, τα ΜΜΕ της εποχής ήταν οι αφίσες στους τοίχους και κάτι περιορισμένης κυκλοφορίας εφημερίδες (πάνω απ' το 80% του πληθυσμού ήταν αγράμματο), ενώ η φήμη από στόμα σε στόμα έπαιζε ακόμα σημαντικότατο ρόλο στη διάδοση των πληροφοριών.

Εντυπωσιακό, ε;

"Πεταλούδα: κουνούπι αναβαθμισμένο" -Κουνούπι

[Σφαίρος]

Πράγματι, φίλτατο κουνούπι, εντυπωσιακό και επίσης παράξενο: πετάει κάποιος μια κουβέντα, ποιος ξέρει πώς την εννοεί, πώς ακούγεται στ΄ αυτιά των συγχρόνων του κ΄όμως, γεφυρώνει μια εποχή - ίσως γιατί απηχεί μια ουσιαστική ανάγκη.
Είναι η Ανάγκη που τον κάνει να μιλά έτσι - κ΄εμείς τον καταλαβαίνουμε γιατί κ΄εμείς υπακούμε σ΄ Αυτήν.

[DarkMoon]

Έχει διαβάσει κανείς Νόστραδαμο; Έχω υπόψη μου μερικά που έχει, αλλά δεν τον έχω μελετήσει.
Το θέμα της προφητείας, όμως, είναι τεράστιο. Για να είμαι ειλικρινής δεν πολυπιστεύω σ' αυτήν. Κάποιες προγνώσεις γίνονται. Αλλά, αν θα θεωρούσε κανείς την "Αποκάλυψη" του Ιωάννη, για παράδειγμα, σαν προφητικό κείμενο, μπορούμε να σκεφτούμε επίσης ότι όσα λέει μέσα έχουν ήδη επαληθευτεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του καθενός μας (και ατομικά και συλλογικά).
Μερικά πράγματα μοιάζουν με προφητείες, ίσως. Όμως η πιο συνηθισμένη εικόνα (εκτός από κάποια "κρυφοκοιτάγματα στο μέλλον") είναι πλευρές της έλικας της εξέλιξης (πάλι η δίνη...). Μερικά πράγματα αντανακλώνται στις πτυχές της στη διάρκεια του χρόνου.

[ΚΑΠΝΟΣ]

Τι γίνεται όμως όταν ένας μεγάλος αριθμός ατόμων πιστεύει σε μια προφητεία που ίσως δεν είναι αληθινή. Ακόμα και αυτού του είδους η προφητεία υλοποιείται στη σφαίρα της πραγματικότητας (πιστεύω σε κάτι τόσο πολύ που όντος γίνεται πραγματικότητα, η πίστη κάνει θαύματα κλπ κλπ κλπ.........), νομίζω ότι το εκρεμμές του Φουκώ αυτό το θέμα πραγματεύεται (αν και δεν το έχω διαβάσει). Τελικά αν λάβουμε και αυτή τη παράμετρο υπόψη ίσως το θέμα με τις προφητείες να γίνεται ακόμα ποιό πολύπλοκο γιατί τότε αν και η παράμετρος της επαλήθευσης (υλοποίησης της προφητείας) δεν πιστοποιεί την γνησιότητα αυτής (κρυφοκοιτάγματα στο μέλλον) τότε πως θα καταφέρουμε να ξεσκαρτάρουμε τις αυθεντικές από τις μη;

[EKATH]

Αγαπητέ Καπνέ,
τι εννοείς λέγοντας "...πιστεύει σε μια προφητεία που ίσως δεν είναι αληθινή." Μια προφητεία ή είναι αληθινή ή δεν είναι. Δεν υπάρχει ίσως σε αυτές τις περιπτώσεις. Έχεις κάποιο παράδειγμα; Συμφωνώ ότι ο καθένας μας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και να ζει στη πραγματικότητα που θέλει, αλλά στο να γίνει κοινή πραγματικότητα ένα γεγονός δεν είναι τόσο απλό. Αν π.χ. εσύ πιστεύεις ότι έχεις 10 χέρια, ενώ δεν έχεις, και βρεις και μερικούς ακόμα που θα πιστέψουν ότι έχεις 10 χέρια, αυτό σημαίνει ότι θα αποκτήσεις 10 χέρια; Η πίστη μπορεί να κάνει θαύματα, αλλά πιστεύω ότι είναι για διαφορετικές καταστάσεις. Πίστη έχουν και οι Χριστιανοί που πιστεύουν ότι ο Μεσσίας ήρθε στη γη, πίστη έχουν και οι Εβραίοι που πιστεύουν ότι ο Μεσσίας δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Ποιός έχει δίκιο; Σε ποιό "στρατόπεδο" οι προφητείες επαληθεύτηκαν και σε ποιό όχι;
Και όσο για το Εκκρεμές του Φουκώ, κρίμα που δεν το έχεις διαβάσει. Δεν έχει καμία σχέση βέβαια με αυτά που πιστεύεις, αλλά είναι ένα περίεργα όμορφο βιβλίο και ίσως και το πρώτο που διάβασα που αναφερόταν στους Ναϊτες. Και σε διαβεβαιώ έχει πολύ ενδιαφέρον.

[ΚΑΠΝΟΣ]

Κάθομαι στο σαλόνι του σπιτιού μου και ανοίγω την τηλεόραση, επειδή είναι και μεσημέρι προς απόγευμα όπως όλοι ξέρουμε βέβαια πέφτω πάνω στην ζώνη των Reality Show. Εκεί που λες βλέπω ένα τυπάκο αξύριστο ατημέλητο με μια αύρα ταλαιπωρίας αλλά και μιας μιζέριας συνάμα, μια ηττοπάθειας και μιας παράδοσης άνευ όρων από τον στίβο της ζωής. Για να μην πολυλογώ το Clue της εκπομπής ήταν ότι κάθε πρωί που σηκωνόταν από το κρεβάτι ο τυπάκος (στα παιδικά του χρόνια) ο πατέρας του ένας άνθρωπός με προβλήματα αλκοολισμού κλπ κλπ, τον στόλιζε με μια σειρά από μελλοντολογικά επίθετα του στυλ θα μεγαλώσεις και θα γίνεις αποτυχημένος, άχρηστος κλπ κλπ. Το παιδί αυτό μεγάλωσε και μεγάλη λύπη μπορώ να πω ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του πατέρα του. Κοίτα όμως, το πρόβλημά μου είναι το εξής, με βάση την προηγούμενη συζήτηση όπου δώσαμε έναν αρχικό ορισμό για την προφητεία, τα επίθετα του πατέρα θα πρέπει να υπάγονται σε αυτήν την κατηγορία γιατί όντος επαληθεύτηκαν. Όλη αυτή η κουβέντα μου θυμίζει μια αντίστοιχη που κάναμε σε ένα άλλο θέμα, εκεί είπαμε ότι ένα μοντέλο σκέψης δεν χρειάζεται να είναι πραγματικό αρκεί να είναι λειτουργικό την στιγμή που χρησιμοποιείται. Φυσικά δεν έχω τη δύναμη με αυτά τα μοντέλα να αλλάξω την ανθρώπινη φυσιολογία μου, αυτό που μπορώ να κάνω όμως είναι να φτιάξω μια ψεύτικη προφητεία (διανοητικό μοντέλο) και την κατάλληλη χρονική στιγμή να το ανακοινώσω σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, ο σκοπός μου βέβαια επαναλαμβάνω δεν είναι να προκαλέσω πχ ένα μεγάλο σεισμό, ο τελικός στόχος μου είναι μέσω του διανοητικού αυτού μοντέλου (προφητεία) να ρυθμίσω έτσι την αντίληψη των ανθρώπων (μαζικά) ώστε η συγκεκριμένη αντίληψη να επιφέρει συγκεκριμένες διαδοχικές δραστηριότητες-αντιδράσεις και αυτές με την σειρά τους συγκεκριμένα αποτελέσματα (Είμαι ο μέγας ιερέας ενός ναού και πείθω το λαό μου ότι μια προφητεία των αρχαίων λέει ότι όταν τα άστρα πάρουν την κατάλληλη θέση τότε ο λαός μου θα έχει τη δύναμη και την εύνοια των θεών να αποτινάξει πχ το ζυγό του κατακτητή. Ο μηχανισμός είναι ο ίδιος, αντί να λέω κάποιον άχρηστο και αποτυχημένο τον στολίζω από μικρή ηλικία με θετικά επίθετα θαρραλέο, ατρόμητο κλπ κλπ) .
Τώρα πως θα έστηνα και θα προχωρούσα την προφητεία χμμμμμ ,η κατάλληλη στιγμή πρέπει να εμπεριέχει 2 δυο κριτήρια α) Τη στιγμή που θα προβάλω την προφητεία μου η ομάδα των ανθρώπων στην οποία και θα γίνει γνωστή (ένας μικρός πυρήνας για αρχή) να έχουν φτάσει στον κατάλληλο βαθμό δεκτικότητας (μια μικρή ομάδα που θα τους έχω εκμηδενίσει όλες τις διανοητικές τους αντιστάσεις) έτσι ώστε μόλις κάνω την ανακοίνωση του μεγάλου μυστικού να πειστούν απόλυτα (και να υπερασπιστούν με την ζωή τους, μάρτυρες για τον θεϊκό σκοπό) για την εγκυρότητα αυτής και β) Οι συνθήκες στο κόσμο να είναι τόσο χάλια φτώχια εξαθλίωση κλπ κλπ έτσι ώστε όλες αυτές οι κακουχίες να έχουν συντρίψει και τις δικές τους διανοητικές αντιστάσεις (πιστεύω ότι θες αρκεί να ξεφύγω από αυτήν την μιζέρια). Τότε σαν διανοητικό Virus η προφητεία διαδίδεται με ταχύτατους ρυθμούς και α)Η τακτική επανάληψη αυτής και β)η ανάγκη να πιστέψω κάτι που θα με οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο κάνει θαύματα.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός αλλά πλέον ακόμα και στην δικιά μας την εποχή αυτό που αρχίζει να διαδίδεται στον τομέα πχ των οικονομικών είναι ότι για να καταφέρει να βγάλει πολλά φράγκα δεν χρειάζεται να εφαρμόσει καμία περίεργη οικονομική θεωρεία ή να καταστρώσει κάποιο τρελό σχέδιο. Αυτό που πρέπει να κάνει κατά αρχήν είναι να ρυθμίσει την αντίληψή του βάση αυτής της επιθυμίας και τότε θα καταφέρει να δει τόσο τις κατάλληλες ευκαιρίες, τόσο τα κατάλληλα εργαλεία όσο και την σωστή χρονική στιγμή όπου θα πρέπει να κινηθεί προς αυτό το σκοπό (συγχρονικότητα). Αν αυτός ο μηχανισμός είναι λειτουργικός και ξέρω είναι μεγάλο αυτό το Αν τότε πόσο δύσκολο είναι να επαληθευθεί μια προφητεία που δεν προέρχεται από μια ματιά στη χαραμάδα του χρόνου αλλά από τα βάθη των μυαλών μια ομάδας μοιροποιών;

[Locus-7]

Άλλο προφητεία και άλλο πολιτική και χειρισμός της ανθρώπινης βούλησης.
Επίσης, άλλο πρόβλεψη (ατομική ικανότητα), άλλο προφητεία με την έννοια της χάραξης πολιτικής: Η μη ύπαρξη της προφητείας αναλύεται εκπληκτικά στο βιβλίο «Fury» του H. Kuttner:

«Εάν διαθέτεις την ικανότητα της πρόγνωσης θα πρέπει να παραμείνεις παρατηρητής – τίποτα παραπάνω (…). Η πρόγνωση αποκλείει αυτομάτως τη συμμετοχή. Μπορείς να δεις ότι ορισμένοι προκαθορισμένοι παράγοντες οδηγούν σε μια ορισμένη εξίσωση. ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ. Αν προσθέσεις άλλον έναν παράγοντα –τη δική σου παρέμβαση– τότε αλλάζει και η εξίσωση. Αυτός είναι ο αστάθμητος παράγοντας – η δική σου παρέμβαση.
Καταλαβαίνεις γιατί οι μάντες είναι υποχρεωμένοι να μιλάνε πάντα με γρίφους; Υπήρξαν πολλοί με προγνωστικές ικανότητες στην Ιστορία, αλλά ήταν αναγκασμένοι να μιλάνε με αοριστολογίες, αλλιώς αυτό που προέβλεπαν δε θα έβγαινε αληθινό.»(Κυκλοφορεί μεταφρασμένο από τον Γ. Μπαλάνο με τίτλο «Μανία», από τις εκδόσεις Locus-7).

Αναφορικά με τον χειρισμό ανθρώπινων συνειδήσεων και τη διαμόρφωση απόψεων, δηλ. τις τέχνες των πολιτικών, των μορφοποιών συνειδήσεων, των διαφημιστών, των ΜΜΕ, των συγγραφέων, των δημοσιογράφων, των οποιωνδήποτε ιερέων κ.λπ. κατά κύριο λόγο, και κατά δεύτερο όσων ενδιαφέρονται να επιδράσουν δυναμικότερα στο περιβάλλον τους, παραθέτουμε ένα απόσπασπα άρθρου του Γ. Μπαλάνου:

«Συχνά έχω κάνει λόγο για ένα αθέατο πόλεμο –για ένα Μυστικό Πόλεμο που ξεκίνησε πολύ προτού υπάρξει ο άνθρωπος –για έναν πόλεμο ανάμεσα στη Φλόγα και τον Πάγο, ανάμεσα σε Μετανθρώπους και σε φιλικούς Φρουρούς της Πύλης από τη μια μεριά και σε Ανθρώπους της Σκιάς, εχθρικούς φρουρούς της Πύλης ή και εντελώς ξένες οντότητες από την άλλη...
Προφανώς ελάχιστοι έχουν καταλάβει γιατί ή πώς γίνεται ο πόλεμος αυτός – και αυτή τη φορά θα ήθελα να γίνω πιο σαφής, διότι, είτε το θέλετε είτε όχι, συμμετέχετε όλοι στον πόλεμο αυτό – έναν πόλεμο που έχει πλέον μπει σε μια νέα, πολύ ενεργή, γοργά εξελισσόμενη κι επιταχυνόμενη φάση.
Ναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμμετέχετε. Τραυματίζεστε και πεθαίνετε, χωρίς καν να ξέρετε το πώς και το γιατί. Αλλά σε καμία περίπτωση, άδικα, γιατί στον πόλεμο αυτό άμαχος πληθυσμός δεν υπάρχει.
Μπορείτε ν’ αντιδράσετε παθητικά ή ενεργητικά, αλλά, ακόμη κι αν διαλέξετε το δρόμο του προβάτου και της κότας –ζαρώνοντας απλώς στο μαντρί ή το κοτέτσι σας και περιμένοντας παθητικά τη μοίρα σας– τουλάχιστον ας ξέρετε τι μορφή μπορεί να πάρει η μοίρα αυτή για σας και πώς μπορεί να σας πλησιάσει. Δε νιώθω κανέναν ιδιαίτερο οίκτο για τα πρόβατα ή τις κότες του είδους, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε ή αν κάποιο από αυτά θ’ αποφασίσει κάποια στιγμή να πετάξει την προβιά του πρόβατου ή τα φτερά ης κότας και να φορέσει την προβιά του λύκου ή τα φτερά του γερακιού.
Γράφω γι’ αυτούς και μόνο – για εκείνους που ίσως βρουν μέσα τους το θάρρος να το κάνουν.»

Η πραγματικότητα είναι εξελισσόμενη και ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα είτε χειρίζεται το περιβάλλον του είτε να τον χειρίζεται αυτό.
Ας μη συγχέουμε, λοιπόν, αυτές τις δύο διαφορετικές έννοιες χειρισμού και προφητείας.