Ο Γιώργος Μπαλάνος αναφέρει στα 'Μονοπάτια των Άστρων' :

[Lilith]

Οι πεταλούδες ζαλίζονται και πλησιάζουν στο φώς! Δυστυχώς όμως αυτά τα υπέροχα πλάσματα καίγονται από αυτό! Γι' αυτό για να μην καείτε γίνετε εσείς το φώς!

[yngwie]

Καταπληκτικές γνώμες! Μακάρι να τα δω και στην πράξη!
Να δω "φωτιά" ποιος θα γίνει...μην φοβάστε το κάψιμο, είναι φοβία που σας την φύτεψαν...
Όσο για μένα, δεν έχω να σας πω κάτι. Απλά, αρκετές φορές έγινα στάχτη, ξαναγεννήθηκα, και πλησιάζει και άλλο φούντωμα της "φωτιάς" που μου έβαλα!
Ελάτε να με δείτε να καίγομαι...αντέχετε τη ζέστη;;;;...μήπως θέλετε να καείτε μαζί μου;;;;

Take a chance on me- η ελληνικα ''ρισκαρε μαζι μου''

[ΚΑΠΝΟΣ]

Το να αποδεχτείς αυτό που είσαι είναι μόνο η αρχή. Το επόμενο βήμα αφου γνωρήσεις τον ευατό σου είναι να βρείς πιό είναι το βασικό σου όνειρο, αυτό το όνειρο που πάντα ήταν ξεκάθαρο και διαυγές όσο ήσουν μικρός και αποποροσανατολισμένος (από τις κοινωνικές επιταγές) αλλά που ξέχασες σιγά σιγά κατά την ενηλικιωσή σου. Okay τώρα έχεις μια άκρη του νήματος μια προσωπική πληροφορία που θα σε βγάλει (αν θέλεις) από το Σταυροδρόμι.
Το επόμενο στάδιο είναι το μεγάλο βήμα που πρέπει να κάνεις για να βγείς να ξεχωρήσεις από τους πολλους, να φύγεις από την ασφάλεια της ανωνυμίας του συνόλου και να ακολουθήσεις το δική σου πορεία. Ένα δύσκολο βήμα που αν όμως το καταφέρεις τότε αρχίζει η δικιά σου προσωπική περιπέτεια. Αφού θα έχεις φτάσει έως εδώ το επόμενο εμπόδιο που θα βρείς θα είναι η προσωπική πειθαρχία που θα πρέπει να έχεις ως προς την πραγματοποίηση του σκοπο σου. Θα μείνεις πιστός ή θα τα παρατήσεις με την πρώτη δυσκολία που θα βρείς μπροστά σου; Αν τα καταφέρεις και παραμείνεις στη πορεία σου τότε πολλα πράγματα μπορουν να συμβούν. Ο νόμος της συγχρονικότητας αρχίζει και λειτουργεί ευνοηκά προς το ατομό σου. Εσύ όμως πρέπει σε αυτό το σημείο να κατακτήσεις την τέχνη της ευελίξιας. Να προσαρμόζεις τον εαυτό σου έτσι ώστε κάθε φορά να μπορείς να εκμεταλλεύεσαι την ορμή τον γεγονότων (είτε θετικών αλλά είτε και αρνητικών) ώστε αυτά να σε ωθούν όλο και πιό κοντά προς τον σκοπό σου.
Στο τέλος μπορεί και να μην καταφέρεις απόλυτα αυτό που είχες βάλει σαν στόχο, αλλά κοίτα την πορεία της όλης διαδρομής σου, τις εμπειρίες που απέκτησες, τις γνώσεις που έλαβες και εφάρμοσες, τα πρόσωπα που συνάντησες αλλά και τις καταστάσεις με τις οποίες ήρθες αντιμέτωπος.
Δεν μετάει τελικά η Ιθάκη αλλά ο δρόμος προς σε αυτήν. Το σταυροδρόμι και η επιλογή να το αφήσεις και να ακολουθήσεις την πορεία σου είναι μόνο η αρχή, Ο κόσμος και οι καταστάσεις που μας βάζουν φραγμό στον τελικό προορισμό μας είναι η πρόκληση. Η απόλυτη πίστη στο ονειρό μας είναι ο μοναδικός μας σύντροφος και η υλοποίηση του ονείρου μας είναι το φανερό έπαθλο. Τελικά όμως η όλη περιπέτεια και όλα όσα βιώσουμε είναι το κρυφό και το αληθινο (κατα την ταπεινή μου γνώμη) νόημα και ουσία του όλου εγχειρήματος.[b][/b]

[ut]

΄΄Να κρατήσουμε αποστάσεις από το μοίρασμα της τράπουλας΄΄(...)
Εξαρχής με αυτήν τη πρόταση μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η ΄΄μαγική΄΄ φυλή των Φάνιαν. Φαίνονται να μην τους αγγίζουν τα οποιαδήποτε ΄΄παιχνίδια΄΄ επινοεί ο οποιοσδήποτε. Βέβαια τα δύο πρώτα αποσπάσματα παρακάτω από τα Μονοπάτια των Άστρων ,μου θύμισαν και την περίπτωση του μάγου Γκαστ Ράυμι από τον Σκοτεινό Κόσμο του Χένρυ Κάττνερ [εκδόσεις Locus-7]αλλά δε θα επεκταθώ τώρα σε αυτό.
Γράφει λοιπόν ο Γ. Μπαλάνος:
(...)οι Φάνιαν -ότι και αν ήταν -είχαν παραμείνει αμέτοχοι σε όλα τα παιχνίδια του Γαλαξία. Σαν υπήρχαν -ζούσαν;- σε κάποιο ξεχωριστό δικό τους σύμπαν ,και η Αυτοκρατορία ,οι Επαναστάτες και οι Εισβολείς δεν ήταν παρά αδιάφορα ,φευγαλέα επεισόδια σ΄ ένα πολύ χαμηλό επίπεδο της ύπαρξης. Βακτηρίδια που μάχονταν σε μια σταγόνα νερού κάτω από ένα μικροσκόπιο τιτάνων. Γιατί θα ενδιαφέρονταν οι Φάνιαν; Ποτέ δεν είχαν δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον για τίποτα. Δεν είχαν τίποτα κοινό με τον άνθρωπο και τα προβλήματα του.

Και συνεχίζει παρακάτω ο συγγραφέας περιγράφοντας την μορφή των Φάνιαν ,εξίσου ρευστή με τη συμπεριφορά τους..
(...)Όταν πλησίασαν ,ο Άτρον είδε να κυκλοφορούν ανάμεσα στα ΄΄κτίρια΄΄ τα μικρά συννεφάκια από αδιόρατες ,κρυσταλλικές βελόνες που αποτελούσαν την εικόνα ή -πιο σωστά- την εκδήλωση των Φάνιαν στο ανθρώπινο επίπεδο πραγματικότητας. Πετούσαν ,αιωρούνταν και περιφέρονταν φαινομενικά άσκοπα ,δίχως να αντιδρούν κατά κανένα τρόπο στη παρουσία των επισκεπτών. Αφηρημένα ο Άτρον άγγιξε ένα τέτοιο συννεφάκι ,που διαλύθηκε όπως ήξερε ότι θα γινόταν.

Και το κορυφαίο σημείο...
(...)Όλα ήταν απλές εκδηλώσεις όπως αντικατοπτρίζονταν στο ανθρώπινο επίπεδο πραγματικότητας. Κάθε συνείδηση ήταν απλή εκδήλωση στα πλαίσια κάποιας άλλης συνείδησης. Και όλα αυτά, εφόσον ήταν λέξεις ,ήταν ανοησίες.

Κατά τη γνώμη μου ,μέσα στα Μονοπάτια των Άστρων διαγράφεται -μεταξύ άλλων- όλη η εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας ξεκινώντας από τους σκοτεινούς και πιο αρχέγονους -από άποψη ενστίκτων- Εισβολείς ,προχωρώντας στην πιο εξευγενισμένη Αυτοκρατορία και έπειτα στους Επαναστάτες -η μεγάλη ΄΄θυσία΄΄ προς χάριν της εξελίξεως. Ίσως ,τότε ,οι Φάνιαν να συμβολίζουν το επόμενο -μακρινό ή κοντινό - στάδιο της εξελίξεως του ανθρώπου. Κι αν όχι της μορφής ,τουλάχιστον της νοημοσύνης. Νοημοσύνης όχι με την έννοια της αύξησης του iq(ότι κι αν σημαίνει αυτό) ,αλλά της αντίληψης και της κατανόησης ότι το Σύμπαν έχει παρά πάνω από μία όψεις..
Τώρα βέβαια, δε μπορώ να μη σκεφτώ ότι και οι ΄κακοί΄ Εισβολείς φαίνονται να έχουν μια διαρκή επαφή με το τοτεμικό εαυτό τους. ΄΄Πρόσωπο δίχως έκφραση ,δίχως συναισθήματα ,δίχως οίκτο ,δίχως μίσος -ένα πρόσωπο Πολεμιστή!΄΄ Συνεπώς ο άνθρωπος χρειάζεται όλα τα στοιχεία που συνετέλεσαν στην εξέλιξη του ακόμη κι αν αυτά προέρχονται από το ΄σκοτεινό΄ παρελθόν του. Φαίνεται λες και διαγράφει ένα κύκλο σε όλη του την εξελικτική πορεία. Αυτό όμως που ίσως θα μετατρέψει το τέλμα του φαύλου κύκλου σε ένα fractal που θα εντείνεται απείρως και προς όλες τις μεριές είναι να ανοίξουμε το κύκλωμα μας ,κάνοντας format σε όλα τα σκουπίδια που συσσωρεύσαμε στον εγκέφαλο μας. Έπειτα μια επανεκκίνηση και αμέσως θα δούμε ότι ΄΄μηχάνημα΄΄ μας πετάει - τουλάχιστον ως το επόμενο format!