Ο Γιώργος Μπαλάνος αναφέρει στα 'Μονοπάτια των Άστρων' :

[Locus-7]

"Ο άνθρωπος μόνος του αποφάσιζε και όριζε τι ήταν καλό και τι δίκαιο, ανάλογα με το συμφέρον της στιγμής. Και μετά το επέβαλλε στους άλλους με το περιτύλιγμα ενός ηθικού ή ανθρώπινου νόμου και υπό την άμεση ή έμμεση απειλή βίας. Ή του το επέβαλλαν οι άλλοι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες δικαιολογίες, δεν είχε σημασία. Η επιβολή γινόταν με παραμύθια που τα βάφτιζαν Μεγάλα Ιδανικά, γεμάτα λέξεις όπως Δίκαιο, Πατριωτισμός και άλλα τέτοια φανταχτερά συνθήματα. Και όταν καμιά λέξη δεν αρκούσε πια για να κρύψει την μπόχα και τη σαπίλα τους, ο άνθρωπος έριχνε την ευθύνη στον πρώτο αποδιοπομπαίο τράγο που έβρισκε μπροστά του. Και όλο αυτό το παιχνίδι τo ονόμαζαν αγώνα ελευθερίας ή κάτι ανάλογα πομπώδες."

Μετά την πιο πάνω περιγραφή της Φλόγας και του Πάγου, μιας κατάστασης που είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρη στα σημερινά δρώμενα, πιστεύετε πως υπάρχουν τρόποι:
α) Να κρατήσουμε αποστάσεις από το μοίρασμα της τράπουλας, σ' ένα παιχνίδι που δεν είναι ούτε και ήταν ποτέ δικό μας. Να διατηρήσουμες τις θέσεις μας και να βαδίσουμε το δρόμο που εμείς και μόνο εμείς επιλέξαμε, και πώς;
β) Εάν μας ενδιαφέρει να γίνουμε ΠΑΙΚΤΕΣ, με ποιο τρόπο θα παραμείνουμε στο παιχνίδι και δεν θα μεταβληθούμε σε πιόνια, αποφασίζοντας εμείς και μόνο για το ρόλο μας;

[DarkMoon]

Πώς μπορεί ν' αντιστέκεται κανείς σε όλες αυτές τις μαγκιές που βρέχει ο ουρανός κάθε μέρα; Να πούμε ηρωικά λόγια, όταν τρομάζει το μάτι μας να απομακρυνθούμε και από τις απλές επιρροές της οικογένειας; Έχουμε να αντιμετωπίσουμε το τέρας μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Πολλοί θα ξέρετε τι εννοώ! Μήπως πρέπει να γίνουμε λιγάκι... μονόχνωτοι; Γκρρρρ... που θα έλεγε και ο Μεγάλος!
Παίδες, νομίζω ότι το πρώτο πρόβλημα είναι να φτιάξουμε το χώρο μας, και μετά να παίξουμε το Μεγάλο Παιχνίδι. Από τον ίδιο τον εαυτό μας την πατάμε πρώτα πρώτα... Άντε, και περιμένω καμιά καλή ιδέα για το επόμενο βήμα.

[ut]

Το να έχεις δική σου γνώμη και να βαδίζεις στο δρόμο που ΕΣΥ διάλεξες είναι η μεγαλύτερη πράξη θάρρους κι ευθύνης που μπορεί να αναλάβει ο άνθρωπος .Είναι η μεγαλύτερη δύναμη που δίνει το σύστημα σε αυτό τον πλανήτη. Είναι ο ίδιος ο Δρόμος προς την Πύλη, το πραγματικό μυστικό και η πάρα πολύ δύσκολη δοκιμασία υπεράνω όλων! Τόσο απίστευτα απλό ήταν πάντοτε το μυστικό, για αυτό και ήταν εύκολο να κρύβεται.Η επιτυχία του όμως είναι αντικείμενο φθόνου, και όποιος δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση με τους άλλους, απλώς κρατά χαμηλό προφίλ. Ή γίνεται μοναχικός λύκος., αμυνόμαστε όταν μας επιτίθενται, και τους αγνοούμε όταν δεν μπαίνουν στο δρόμο μας. Υπάρχουν άλλοι που φροντίζουν για αυτούς, και δεν είναι άλλοι από τους αδυσώπητους φυσικούς νόμους (όσο για τους υπόλοιπους «φρουρούς»... ). Δεν χρησιμοποιούμε τους «κακούς» για να ακονίσουμε το μαχαίρι μας. Μάχη δίνουμε μόνον όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ή διαφορετικά, αν θέλουμε να κάνουμε το κέφι μας, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ότι ο άλλος μπορεί να είναι δυνατότερος από εμάς. Εάν θελήσουμε βοήθεια, σε περίπτωση που απειληθούμε, τότε κάνουμε πολύ προσεκτική επιλογή συμμάχων. Χρειάζεται μόνον η απόφαση να παραμείνουμε στο δρόμο μας, χρήση της κοινής λογικής όπου χρειάζεται, συναισθηματική σταθερότητα, αυτονομία και αυτοδυναμία, αλλά και ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΘΕΛΗΣΗ. Συσπείρωση πριν την εκτίναξη και... ΤEFAL: δεν κολλάει τίποτα! Ρευστότητα και συμπύκνωση. Δεν είναι οξύμωρο σχήμα, απλά διπολικό...Για του λόγου το αληθές ,δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε προσεκτικά τις πρακτικές που εφαρμόζουν οι ΄΄γάτες΄΄. Και μένα αυτές μου τα έμαθαν...

[Gokou]

Τεχνικές από εδώ, τρόποι από εκεί, πως να κάνετε αυτό ή εκείνο...μπλα μπλα μπλα...μήπως να στρέψουμε το βλέμμα μέσα μας και να βρούμε τις αλήθειες που πραγματικά κρύβονται εκεί; Σίγουρα μια δυνατή βουτιά απαιτεί καλά πνευμόνια και όσο πιο βαθιά πας ο βυθός γίνεται αφιλόξενος και σκοτεινός. Περιμένει απλόχερα να μας χαρίσει τους θησαυρούς και τους θανάσιμους κινδύνους του...Έχετε χρόνο για μια βουτιά;

[DarkMoon]

Καιρό είχα ν' ακούσω (ή μάλλον να διαβάσω) κάτι τόσο ενθαρρυντικό! Γιατί μόνο μερικοί μερικοί (ονόματα δεν λέμε, Γ.Μπ. τον λένε) υπάρχoυν και μας λένε καμιά τέτοια αλήθεια και ξυπνάμε κι εμείς! Χρειάζεται όμως να μας τα θυμίζουν πού και πού. Αρκεί κι αυτό. Τελικά, ναι, τα πράγματα δεν είναι και τόσο δύσκολα. Κάτι τέτοιο λέει και ο/η Gokou, και συμφωνώ κατά βάθος, αν και ξεχνά ότι όταν έχεις πολλά μέτωπα ανοιχτά, ε, και οι τεχνικές χρειάζονται! Πάντως, παίδες, αν δεν ξεχνάμε κάτι τέτοιες αλήθειες, θα έχουμε τις ευκαιρίες που ψάχνουμε! Ευτυχώς που θα έχουμε κι αυτό το forum για να τα λέμε.

[Gokou]

Η τεχνική είναι οι μπουκάλες με το οξυγόνο μας. Σαφώς και συμφωνώ! Ίσως γιατί η ελεύθερη κατάδυση είναι για τους 'μεγάλους'. Για την ώρα...

[lyngas]

α) Εξαιρετικά δύσκολη επιλογή.Οδηγεί σε μονοπάτια και θυσίες που τις περισσότερες φορές είναι ασύμβατα με την επιβίωση. Όσο για το πώς, δεν υπάρχουν οδηγίες παρά μόνο σταυροδρόμια.


β) Ενας από τους τρόπους είναι να πολεμάς στο παιχνίδι εκ των έσω, προκαλώντας τις μικρότερες και πλέον δυσδιάκριτες αλλαγές οι οποίες να επιφέρουν τους μεγαλύτερους δυνατόν κραδασμούς.

[Locus-7]

Όπως έχει γράψει και ο Γ. Μπαλάνος:
"Οι επιλογές βρίσκονταν στα μεγάλα σταυροδρόμια. Αλλ' αυτό το μάθαινες αφού τα είχες περάσει."
Μάλλον το να είμαστε αυτοί που είμαστε είναι ένα από τα μεγάλα όπλα. Είναι μια από τις θυσίες που αναφέρει ο lyngas, το να απαρνηθούμε τις ψευδαισθήσεις μας αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας. Είναι σχεδόν η πλέον άτρωτη ασπίδα. Γιατί τότε αυτό που προσπαθούν να προβάλλουν πάνω μας, αντανακλάται πάνω τους σαν από καθρέφτη (το πρόσωπο της Μέδουσας)!

[Lilith]

Χμ...Αυτό το σχετικό με τον καθρέφτη μου θυμίζει κάτι που είχα πει κάποτε σε μια φίλη και αφιερώνω σε όλους δυο στιχάκια από ένα τραγούδι του ozzy:
If you could deal with your reflexion I'm sure you'll see into my eyes...

[DarkMoon]

Οι σκέψεις γίνονται λόγια, τα λόγια πράξεις και οι πράξεις αλλάζουν τους ανθρώπους και τον κόσμο. Το να μας παρακινείς σε πράξεις είναι πάντα χρήσιμο. Εκεί κολλάμε όλοι, άλλωστε.