Μην γκρεμίζετε τα... σπίτια!

[lyngas]

Ποιά είναι η μεθολογία της αυθεντικής έρευνας του αγνώστου;
Υπάρχει σχέση μεταξύ RPG και άγνωστης έρευνας.....

[Swamp Thing]

Και τα πορτοκάλια έχουν κάτι κοινό με τα αυτοκίνητα:

αμφότερα δεν μπαίνουν στην πρίζα

[RedTemplar]

(Μια παρατήρηση σχετικά με προηγούμενο θέμα και την αναφορά στα περίεργα καπάκια στους δρόμους.)

Ας υποθέσουμε ότι όντως τα καπάκια με το πεντάκτινο αστέρι λειτουργούν ως μια προστατευτική σφραγίδα που αποτρέπει την διέλευση σε "κάτι" στον κόσμο μας.
Προσέξτε τώρα το ακόλουθο: φανταστείτε ότι σε κάποια οδό, υποθετικά μιλάμε πάντα, εντοπίζεται γενικότερα κάποια "πύλη"(αν θέλετε βγάζετε τα εισαγωγικά). Όπως γνωρίζουμε, η λειτουργία διέλευσης της όποιας πύλης λειτουργεί αμφίδρομα, δηλαδή και από "εδώ" προς τα "εκεί" και το αντίστροφο. Ας υποθέσουμε επίσης ότι μέσω της συγκεκριμένης πύλης υπάρχει ο κίνδυνος να περάσει προς το τοπικό μας σύμπαν "κάτι που έρπει..." (όχι στρώμα, πάντως, αν και δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά...). Εντάξει μέχρι εδώ ;
Ας μας επιτραπεί και μια ακόμα υπόθεση: ότι η συγκεριμένη οδός αποδεικνύεται τελικά ότι αποτελούσε σημαντικό κέντρο κάποιου οργανισμού ή οργάνωσης, ο/η οποίος(α) είχε σαν σήμα/έμβλημά της ένα πεντάκτινο αστέρι. Αυτό σημαίνει ότι όλοι πλέον στο μυαλό όλων η συγκεκριμένη οδός και η εγγύς περιοχή έχει ταυτιστεί με ένα πεντάκτινο αστέρι, την "Σφραγίδα των Πρεσβύτερων Θεών" ! Και, σίγουρα, το συγκεκριμένο αστέρι είναι αρκετά ανθεκτικότερο από κάποιο αντίστοιχο "πιο υλικό", αφού ούτε μπορεί να φθαρεί από το πέρασμα του χρόνου και από τον καιρό, ούτε μπορεί να το σπάσει κάποιος(τι νέα επιδημία κι αυτή...) και, βέβαια, ούτε μπορεί να ξεχαστεί έτσι εύκολα από το συλλογικό ασυνείδητο τόσων και τόσων ανθρώπων…..

[ΚΑΠΝΟΣ]

Αγαπητή Περσεφόνη

Το θέμα της μεγαλούπολης θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να το πέρνουμε τόσο αψήφιστα. Πιστεύω ότι η μεγαλούπολη είναι ένας μηχανισμός που βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους λειτουργίας. Ο αστυμάγος είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να μετατρέπει συγκεκριμένα σημεία της πόλης σε ¨Αρχιτεκτονικό Τάλισμαν¨, χρησιμοποιόντας το για να διανοίξει ένα δρόμο προς μια νέα πραγματικότητα μέσα στη πόλη. Ίσως ένα παιχνίδι του μυαλού, ίσως και κάτι παραπάνω, αν σκεφτούμε ότι όλα τα πράγματα είναι παιχνίδια του μυαλού που τα σκέφτεται.
Η αστυμαγεία πάντως δεν είναι κάτι καινούργιο, ψάξε λίγο για το όνομα ¨De Castries¨ και για ¨την τέχνη των περασμάτων¨ στην Γαλλία στα τέλη του 18 και αρχές του 19 αιώνα, όπως και για τις ρίζες του κινήματος των Σουρεαλιστών και θα βρέις ενδιαφέροντα πράγματα

[DarkMoon]

Αυτό που γνωρίζω εγώ για τον Tibauld De Castris είναι ότι πρόκειται για ένα φανταστικό ήρωα (και όχι υπαρκτό πρόσωπο) στο βιβλίο του διάσημου συγγραφέα του φανταστικού, Φριτς Λάιμπερ, με τίτλο "Η Κυρά του Σκοταδιού". Στο βιβλίο εκείνο ο Λάιμπερ υποστηρίζει τη θεωρία ότι η αρχιτεκτονική μιας πόλης μπορεί να δημιουργήσει ένα τεράστιο στοιχειακό βασισμένο στη χωροταξική δομή της πόλης. Στη συνέχεια το θέμα αυτό έχει αναλυθεί από πολλούς και σήμερα μπορούμε όλοι μας να πούμε ότι, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ότι οι πόλεις μας έχουν ένα δικό τους είδος συνολικής συνείδησης.
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι ο συνδυασμός της παραπάνω θεωρίας με το κίνημα των σουρεαλιστών. Κάθε παροχή πληροφορίας είναι ευπρόσδεκτη.

[Locus-7]

Πράγματι ο De Castris είναι μια επινόηση του Leiber, κάτι σαν τον τρελό Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέτ του Λάβκραφτ, συγγραφέα από τον οποίο έχει πολλές επιρροές. Για την ακρίβεια, στο βιβλίο "Η Κυρά του Σκοταδιού" (το οποίο θεωρείται ουσιαστικά μια αυτοβιογραφία του Φριτς Λάιμπερ) ο πρωταγωνιστής Franz Western ανακαλύπτει ότι κοιτώντας από τα κυάλια του, το Σαν Φρανσίσκο, όπου ζει, μοιάζει να κατοικείται παράλληλα και από άλλες φασματικές οντότητες. Ξεκινώντας μιαν έρευνα ανακαλύπτει ότι το σπίτι του υπήρξε κάποτε ιδιοκτησία ενός φανταστικού εκκεντρικού μελετητή του αγνώστου με το όνομα Τιμπώ ΝτεΚαστρί. Ο ερευνητής αυτός είχε, υποτίθεται, γράψει μιαν έρευνα με τίτλο Megapolisomancy: A New Science of Cities (εδώ, οποιοσδήποτε συνειρμός περί πρωτοτυπίας αφορά τον καθένα ξεχωριστά). Στην εξέλιξη της ιστορίας η θεωρία παρουσιάζεται να υποστηρίζει ότι η νέα τεχνολογική ανάπτυξη των πόλεων (ηλεκτρισμός, ατσάλι, τσιμέντο κ.λπ.) έχει δημιουργήσει ανάμεσά μας ένα νέο είδος στοιχειακών. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό έργο μεταφυσικού τρόμου, και σίγουρα κάποια από τα μέλη του Nimbus-7 θα έχουν να κάνουν χρήσιμες παρατηρήσεις για το θέμα.
Επ’ αυτού ο σουρεαλισμός, ως παγκόσμιο καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό, ποιητικό και φιλοσοφικό κίνημα, επιδίωκε την υπέρβαση του πραγματικού κι αισθητού και τόνιζε την υποσυνείδητη, μη λογική σημασία των παραστάσεων, η οποία προκύπτει από την αυτόματη γραφή ή την εκμετάλλευση τυχαίων εντυπώσεων, αναπάντεχων αντιθέσεων κ.λπ. (Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας , Γ. Μπαμπινιώτη).
Τελικά πρόκειται για το τεράστιο θέμα της αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με το περιβάλλον του, τεχνητό ή φυσικό, και την αντίληψη των δυναμικών του πεδίου που δημιουργούνται. Δεν είναι κάτι το οποίο επιτρέπεται να περάσει αψήφιστα ή υποτιμώμενο, δεδομένου ότι πλέον μιλούμε τόσο για την ανθρώπινη όσο και τη μεταφυσική διάσταση της καθημερινής μας ζωής! Παράμετροι της παραπάνω προσέγγισης είναι μέρος των τεχνικών και των αναζητήσεων με τις οποίες ασχολείται αυτό το forum. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται το ανακινηθέν από τον Γ. Μπαλάνο στις περασμένες δεκαετίες θέμα των μυστικιστικών συμβόλων των καπακιών, των τούνελ των πόλεών μας, της περιπατητικής τεχνικής και όλων των ευδιάκριτων ή μη τεχνικών που μας προτείνει μέσα από τα άρθρα και τα κείμενά του. Εδώ ας μην εξαιρέσουμε ούτε το θέμα της θέασης UFO από την οπτική αυτή γωνία, μαζί με τους επακόλουθους συνειρμούς περί πυλών και άλλων διαστάσεων...
Συνιστούμε σε όλους, ανεπιφύλακτα, την ταινία "Οι Nομάδες" (The Nomads), με πρωταγωνιστή τον τότε άγνωστο ακόμη Pierce Brosnan. Πρόκειται ακριβώς γι' αυτό το θέμα σε μια εξαιρετικής ποιότητας εκδοχή!

[Πολεμιστής της Φλόγας]

Περίεργη νύχτα η σημερινή!

Από το πρωί στο πόδι, γυρνάω σπίτι "κομματιασμένος" από την κούραση και αισθάνομαι τα πόδια μου να καταρρέουν. Ανοίγω H.P.L. τόμος 6 εκδόσεις Locus 7 και μετά τον καταιγιστικό πρόλογο, διαβάζω "Το παράθυρο στο Αέτωμα". Λες να φταίει το ουισκάκι ακούγοντας μουσική της Ζούγκλας, λες το κείμενο που "χόρευε" μπροστά στα μάτια μου (αλήθεια, έχετε ποτέ προσέξει ότι πολλές φορές ο μεταφραστής κάνει καλύτερη δουλειά από τον συγγραφέα, όσο ανατρεπτικό και να ακούγεται αυτό;), ξεχνάω την όποια κούραση, αρπάζω τον σκύλο που με κοιτάζει απορημένος και βγαίνω έξω.
Την νυχτερινή σιωπή σκίζουν οι σειρήνες των πυροσβεστικών οχημάτων, ενώ οι πυροσβέστες κάπου κοντά παλεύουν με τις φλόγες.

Αρχίζω την βόλτα μου και σύντομα διαπιστώνω ότι κατά περίεργη συγκυρία η μεγαλύτερη πλειοψηφία από όλες τις αυλόπορτες παραμένουν ανοικτές. Αυλόπορτες στο κέντρο της Αθήνας; Αλήθεια, τόσες μονοκατοικίες πώς ξεφύτρωσαν ξαφνικά σε μία περιοχή όπου δυσκολεύεσαι να δεις ξεκάθαρα του ουρανό από τις πανύψηλες τώρα τελευταία πολυκατοικίες;
Λες και ασυνείδητα οι ένοικοι των σπιτιών αφήνουν τις πύλες τους ανοικτές για να εισέλθει "κάτι". Προσθέτουμε και τον γάμο που γίνεται στο αρχαίο μέρος από όπου "αναλήφθηκε" ο Οιδίποδας και το οποίο "σφράγισε" με εντολή προς τον Θησέα να μην κοινοποιήσει παρά μόνο στον διάδοχό του, συν το στρώμα που εμφανίστηκε στο ερειπωμένο σπίτι από όπου πέρασα μόλις πριν δεκαπέντε λεπτά, προσθέτουμε και τις πάμπολλες γάτες που περιπολούν στους δρόμους και τί βγαίνει από όλα αυτά;

Κομμένο το διάβασμα, λέω να δώσω τον σκύλο και το επόμενο ουισκάκι θα το πιώ στην Βίσση.

[Πολεμιστής της Φλόγας]

Καλά, είπαμε να μην γκρεμίζετε τα σπίτια, αλλά εσείς ρίξατε στην μάχη και το βαρύ πυροβολικό.
Δεν φτάνουν τα πολλά και διαφορετικού είδους καπάκια που έχει η Καλλιθέα και τα περίεργα φαινόμενα που εντοπίζονται κατά καιρούς εκεί, να 'σου και πέφτει σπίτι στην Σιβιτανίδου και καταπλακώνει τρεις εργάτες.
Την ίδια ημέρα, τί άλλο, σύγκρουση φορτηγού με λεωφορείου στην συμβολή Κολοκοτρώνη και Μαρμαρά στο Αιγάλεω (το 813, Αβέρωφ-Προύσσης για όσους θελήσουν να το ψάξουν περισσότερο), το λεωφορείο χτυπά δύο παρκαρισμένα αμάξια και καταλήγει, αν έχετε τον Θεό σας χρονιάρες μέρες, σε ένα εγκαταλελειμένο σπίτι, το οποίο και ...κατεδαφίζει.

Μπας και η Διαπλοκή έφτασε στο σημείο να υπογράφονται συμβόλαια Εταιρειών Κατεδαφίσεων με την ... Έρπουσα Σκιά;

[RedTemplar]

Συνέχεια επισκευών, κατεδαφίσεων, ανακατασκευών και λοιπών μερεμετιών…

Το στενό σπίτι που αναφέρει ο Γ.Μ στο βιβλίο ' Κάτι που έρπει…' στις σελίδες 38 εξ. ανακατασκευάζεται, χωρίς να γκρεμιστούν οι ετοιμόρροποι τοίχοι (για την ώρα ίσως).

[Πολεμιστής της Φλόγας]

ΠΡΟΣΟΧΗ
Από ό,τι βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους, συντελείται ένας αναβρασμός αντικατάστασης των πεζοδρομίων. Όσοι από τους συναναζητητές έχουν προβεί σε κάποια χαρτογράφηση των καπακιών, κυρίως των γνωστών πεντάκτινων, ίσως θα πρόσεξαν ότι στα σημεία όπου βρισκόντουσαν, τώρα έχουν τοποθετηθεί άλλα, απλά, που δεν έχουν καμία διαφορά από τα δίπλα και τα παραδίπλα. Αποτέλεσμα: αλλαγή στην Μορφοδιάταξη.
Από ό,τι διαπίστωσα, εντελώς πρόχειρα ακόμα, στα σημεία όπου βλέπαμε καπάκια, βλέπουμε τώρα περίεργα χρώματα στους τοίχους, μερικά γράμματα σε διάφορα χρώματα, τα οποία ίσως να μην σημαίνουν και τίποτα, αλλά ίσως και να πρόκειται για νέου τύπου ...ρεβύθια (θυμάστε τον ...κοντορεβυθούλη ; )
Για ρίξτε μία ματιά σε πιθανούς συσχετισμούς. Ίσως προκύψει κάτι ενδιαφέρον για την, γνωστή πλέον, Ομάδα G.

Υ.Γ. Δεν φτάνει που έχουν σπάσει τα πεζοδρόμια, σκάψει για το φυσικό αέριο και πετάξει τα χώματα σε σωρούς στην άκρη του δρόμου, να 'σου και ένα περίεργο black out στον Δημόσιο Φωτισμό του Κολωνού, δίπλα στο ιερό των Ευμενίδων, συγγνώμη, Αγίας Ελεούσας εννοώ. Και αυτοί οι περίεργοι τύποι που γαυγίζουν τα σκυλιά, από πού πετάγονται δεξιά αριστερά;